E-mail στον Άγιο Βασίλη

Άγιε μου Βασίλη σε χαιρετώ...
Δε σου ‘χω ξαναγράψει ή για να ακριβολογώ δε σου ‘χω ξαναστείλει e-mail. Βλέπεις μεγάλωσα πια και η τεχνολογία προχώρησε, δεν έχουμε γράμματα πια, ούτε κάρτες στέλνουμε στους φίλους, γνωστούς και λοιπούς συγγενείς, ούτε τηλεφωνιόμαστε πια. Ακρίβυνε η ζωή Άγιε μου Βασίλη, καλύτερα να στέλνουμε e-mail, από το γραφείο, που το πληρώνει και το αφεντικό!

Γιατί που να βρούμε λεφτά να ξημεροβραδιαζόμαστε στο ίντερνετ από το πισι του σπιτιού. Πάλι καλά να λέμε που έχουμε και πισι στο σπίτι.

Σκέφτηκα λοιπόν να σου γράψω ένα ηλεκτρονικό γράμμα, γιατί φαντάστηκα εσύ τόσο χρονών Άγιος άνθρωπος δε μπορεί να έχεις μείνει πίσω στην τεχνολογία.

Αν και εδώ που τα λέμε, αυτό το έλκηθρο με τους τάρανδους πολύ ντεμοντέ το βρίσκω.

Όχι ότι με χαλάει, για όνομα, είναι και πολύ τραντίσιοναλ, αλλά δε κρυώνεις εκεί πάνω, ξεσκέπαστος; Άσε που υποψιάζομαι πως δε σου είπανε ότι τώρα στις μεγάλες πόλεις έχουνε και μετρό. Αμέ, νομίζω πως το τελειώσανε κιόλας και λειτουργεί άψογα. Ε τώρα εδώ στα νησιά και στην παραμεθόριο, μετρό δεν έχουμε, έχουμε όμως ταξί και μάλιστα άψογα οργανωμένα, σε κλέβουνε στο δευτερόλεπτο.

Σου έγραψα λοιπόν και σου ζητάω, ευθαρσώς, να μου χαρίσεις, εκτός από τη Barbie των ονείρων μου, γαλάζια λίμνη με κύκνους που κράζουν, να μου χαρίσεις κι έναν Tom — Tom ή όπως αλλιώς τον λένε. Όσο να πεις χρειάζεται, σαν διακοσμητικό μεν, αλλά χρειάζεται. Κι έχω μια κενή γωνία στο σαλόνι, να βάλω μια πολυθρόνα να τον ρίξω πάνω να μου βρίσκεται γιατί έρχεται και βαρύς χειμώνας.

Επίσης σε παρακαλώ φέρε μου ένα κιλό κιμά, λίγο ρύζι, κάστανα, μπαχαρικά, αλάτια και πιπέρια, σταφίδες και μια γαλόπουλα, να τη γεμίσω να τη ρίξω στο φούρνο να κάνουμε Χριστούγεννα κι εμείς, γιατί τη γαλοπούλα τη βλέπουμε από το ένα μέτρο και στα κλεφτά γιατί σε λίγο θα χρεώνουνε και τις ματιές μας.

Τώρα που τέλειωσα με τις παραγγελιές μου, θέλω να σε ρωτήσω και κάποια πραγματάκια κι όποτε βρεις χρόνο μου απαντάς.

Αυτά τα Χριστούγεννα Άγιε μου Βασίλη, αναρωτιόμουνα γιατί σε λένε Βασίλη και μοιράζεις δώρα; Θα μου πεις άμα σε λέγανε Κωστάκη θα μας ζητούσες δώρα και θα μας άλλαζες ακόμα και τα φωτάκια του Χριστουγεννιάτικου δέντρου, αλλά μια που σου γράφω είπα να σε ρωτήσω. Όχι τίποτα δηλαδή, αλλά έχω κακιά εμπειρία με το κατά τα άλλα υπέροχο όνομά σου.

Κι άλλα αναρωτιόμουνα… γιατί γιορτάζουμε, τι γιορτάζουμε, ποιόν ξεγελάμε, πως καταφέρνουν να μας πίνουν το αίμα και να λέμε ευχαριστώ, που πάμε με τόση ακρίβεια, τι θα απογίνουν τα τιμημένα γηρατειά που έδωσαν αίμα σ’ αυτόν τον τόπο και πήραν — το πολύ — ένα δεκάλεπτο στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων, να πουν τον πόνο τους. Όσο για την πολιτεία, να μην πω τι έδωσε και σε αυτούς και σε άλλους, γιατί θα με κόψει η λογοκρισία.

Αναρωτιέμαι, πότε θα πάμε στ’ αλήθεια μπροστά; Πότε θα μπορούμε να πούμε ότι είμαστε πολιτισμένη χώρα; Πότε θα σταματήσει η γειτόνισσα να με κρίνει και καταδικάζει γιατί άφησα το πατρικό μου και μένω μόνη μου, μωρό παιδί;

Και τελικά τι δώρο να πάρω στον ανιψιό — βαφτισιμιό μου, εκτός από το πάρτι έκπληξη στα Goody’s που το χρυσοπληρώνουμε αλλά το μωρό δεν ξέρει τι είναι λεφτά, επίσης αν δε δει δώρο, θα αναρωτιέται γιατί η νονά κι ο νονός του είναι τόσο «κακοί» κι αν πάλι του πάρουμε θα του ρίξει μια κλεφτή ματιά και μετά θα το περιφρονήσει.

Δε ρωτάω άλλα, γιατί συγχύζομαι και καταθλίβομαι με όσα συμβαίνουν γύρω μου χρονιάρες μέρες και οι έχοντες και κατέχοντες θυμούνται να επισκεφτούν ιδρύματα να ακούσουν κάλαντα και να χλαπακιάσουν μελομακάρονα και κουραμπιέδες, φορώντας τα καλά τους ρούχα και τα καλά τους χαμόγελα.

Αυτά ήθελα να σου γράψω καλέ μου Άγιε Βασίλη, και σόρυ άμα σε στεναχώρησα, αλλά με παρέσυρε ο συναισθηματισμός μου και μια που είσαι φωτεινό πρόσωπο είπα να σου τα πω να ξελαφρώσω, να πάρω λίγη από τη καλοσύνη σου, μέχρι του χρόνου που θα σου ξαναγράψω.

Ευχαριστώ προκαταβολικώς για τη Barbie… μη μου χαλάσεις χατίρι, γιατί προχθές είδα μια Barbie νεράιδα στο σπίτι της κολλητής μου και πολύ τη ζήλεψα...

Καλά Χριστούγεννα!

katrin

Αναδημοσίευση από το Zortal.gr