Lost Bodies - Όσμωση

Πολιτισμός και πολιτιστικές εκδηλώσεις » Μουσική » Reviews - 02/04/2008

Οι Lost Bodies αποτελούν ένα ξεχωριστό και μοναδικό κεφάλαιο στην εγχώρια μουσική σκηνή. Χρόνια τώρα μας δίνουν δίσκους ολότελα αντισυμβατικούς με το σημερινό life style, με πειράματα, τρέλα, πραγματική χαρά και ικανοποίηση για ό,τι κάνουν, και αυτό τελικά είναι ευχάριστο.

Επέστρεψαν άλλη μια φορά με ένα κολάζ ήχων, θεματολογίας, στίχων και αισθητικής. Η μουσική αποτελείται από ένα ζόρικο χαρμάνι τρέλας και λογικής, το hardcore συναντά τη ska, σκοτεινά ηχητικά  μονοπάτια με επαναλαμβανόμενες λούπες, απλή electronic με rockabilly, ξεκούρδιστες κιθάρες  μαζί με τρομπέτες  και ινδιάνικους ρυθμούς, σατυρικά και ξεδιάντροπα στιχάκια μέχρι υπερρεαλιστικά και ακαταλαβίστικα  στιχάκια, ένα χάος που με τους αλλόκοτους στίχους ολοκληρώνει αυτό που οι Lost Bodies  ξέρουν να μας κάνουν εδώ και καιρό.

Το μόνο μείον αυτού του δίσκου είναι μερικοί ήχοι που δεν θα ικανοποιήσουν καθόλου την ευγενική ακοή σας. Δεν ξέρω όμως, αν είναι σκόπιμο ή απλά φθηνό. “Η βροχή” είναι ένα κυκλοθυμικό και σκοτεινό κομμάτι, ενώ στο κομμάτι “Φρόντισε” οι Lost Bodies μελοποιούν Άρη Αλεξάνδρου.

Σίγουρα το κομμάτι “Χωρίς καμιά υπεκφυγή” μπορεί να σας κάνει να κολλήσετε και όταν πατήσετε το stop θα λέτε «τι γίνεται;». Έχουμε Ντοστογιέφσκι στο “Πάτερ Ζωσιμάς” και με συνολικά 24 κομμάτια χάους οι Lost Bodies μας το παραδίνουν χωρίς φόβο, μόνο με πάθος.

Όσοι παρακολουθείτε τα δυο χαμένα κορμιά, σε ελεύθερη απόδοση, βρείτε το είναι πολύ καλύτερο από δεκάδες άλλες κυκλοφορίες της “μη χέσω” Ελληνικής μουσικής, όσοι δεν τους έχετε ξανακούσει δοκιμάστε τους, αν δεν σας αρέσουν, θάφτε τους δίσκους τους στην αυλή σας και μην το πείτε σε κανέναν μέχρι η σκληρή λογική να σας επαναφέρει στην καθημερινότητα της πόλης σας. 
Σιδερής Λιάρης