Συνέντευξη από τον Ζακ Στεφάνου

Πολιτισμός και πολιτιστικές εκδηλώσεις » Μουσική » Συνεντεύξεις - 16/04/2008

Συναντήσαμε τον Ζακ Στεφάνου πριν από λίγο καιρό στον μουσικό χώρο The Hive, στο Γκάζι. Δυστυχώς κάποια τεχνικά προβλήματα δεν μας επέτρεπαν να ανεβάσουμε το video από τη συνέντευξη και έτσι καθυστερήσαμε. Όμως τελικά άξιζε τον κόπο η αναμονή. Σας παραθέτουμε λοιπόν ολοκληρωμένη τη συνέντευξη σε video αλλά και γραπτά.

Η συνέντευξη δόθηκε στον Γιάννη - Πάστη Γλαρό. Κάμερα: Λαμπρινή Ατσιδάφτη.

Video:


- Κατ' αρχήν... έχεις βγάλει δύο άλμπουμ, ετοιμάζεις το τρίτο και είσαι μόνο 24 χρονών. Πες μας λίγο... πως και από που ξεκίνησες;
- Κοίτα, θα σου κάνω αφαίρεση. 24 μείον 2 χρόνια που χρειάζεσαι για να ετοιμάσεις κάθε άλμπουμ πάει γύρω στα 18. Οπότε πρακτικά δεν είμαι πάρα πολύ μικρός. Δηλαδή ξεκίνησα σε μια ηλικία που ενηλικιωνόμαστε όλοι, έχουμε εκλογικό δικαίωμα, θεωρούμαστε πλέον ώριμοι, πολλά παιδιά φεύγουν απ' το σπίτι τους, πάνε να ζήσουν σε άλλες πόλεις να σπουδάσουν, οπότε και εγώ έκανα κάτι διαφορετικό. Αντί να σπουδάσω ξεκίνησα τη δισκογραφία. Θα μου πεις βέβαια πως κατάφερα ενώ άλλοι προσπαθούν πάρα πολλά χρόνια να κάνουνε δουλειά, εγώ στα 19 μου ήδη πήγαινα για να βγάλω τον πρώτο μου δίσκο. Αυτό ήταν και θέμα τύχης, και θέμα συγκυρίας, και πιστεύω θέμα του να βρεθείς στην κατάλληλη στιγμή, έχοντας το κατάλληλο υλικό, με τον κατάλληλο άνθρωπο, και τελικά όλο αυτό το πράγμα χημικά να δέσει στο να κατευθυνθείς στη δισκογραφία. Δηλαδή εγώ είχα 15-20 τραγούδια έτοιμα στα 18 - 19 μου, έψαξα και βρήκα τότε (είχα βρει και κάποιους άλλους πιο πριν), αλλά τελικά βρήκα τη Δήμητρα Γαλάνη, και πήγα και την βρήκα σε μια στιγμή που η Δήμητρα Γαλάνη έψαχνε έναν άνθρωπο για να κάνει μια παραγωγή ενός δίσκου. Δηλαδή ήμουν και τυχερός εκείνη τη στιγμή. Έτσι, αφού της άρεσε και το υλικό μου, κι εγώ πήγα σε έναν άνθρωπο που ένοιωθα κοντά σε εμένα, όχι μουσικά, στο μυαλό. Ένοιωθα ότι μπορούμε να επικοινωνίσουμε. Όπως την έβλεπα στις συνεντεύξεις της και στα τραγούδια της, θεωρούσα ότι αποτελεί κάτι διαφορετικό στο ελληνικό μουσικό στερέωμα. Κι έτσι έφτασα αυτή τη στιγμή να είμαι 24 και να ετοιμάζω τον τρίτο μου δίσκο.

- Σε γενικές γραμμές όμως σε δέχτηκαν πολύ καλά. Δηλαδή βλέπω συνεργασίες με τη Δήμητρα τη Γαλάνη, με τον Φάμελο, μετά συναυλιακά σε είδαμε με τον Κότσιρα... Η σκηνή σε δέχτηκε αμέσως πολύ θετικά. Πως το εξηγείς αυτό;
- Κοίτα, είχα πολύ καλή μάνατζερ εξ' αρχής, δηλαδή είχα έναν άνθρωπο ο οποίος αγαπούσε και το υλικό μου, αγαπούσε αυτά που έκανα, και αγαπούσε και το να προωθήσει ένα νέο άνθρωπο. Έτσι είχα καλή παρουσία στο χώρο γενικά, και σε σχέση με τους δημοσιογράφους, κι από εκεί και πέρα όταν κάνεις κάτι το οποίο εκφράζει και άλλους ανθρώπους, τότε δεν είναι παράλογο να σε αγκαλιάσουν. Δηλαδή με το Φοίβο Δεληβοριά, είναι ένας καλλιτέχνης τον οποίο εκτιμάω πάρα πολύ, δηλαδή είναι από τους αγαπημένους μου Έλληνες τραγουδοποιούς. Οπότε δεν ήταν παράλογο όταν ο Φοίβος Δεληβοριάς άκουσε τραγούδια μου, να μου προτείνει και να μου πει "θα 'θελα να τραγουδήσουμε μαζί, να κάνουμε μια συνεργασία".

- Δυσκολίες που αντιμετώπισες στο ξεκίνημά σου; 
- Γενικά μου ήρθαν εύκολα τα πράγματα. Οι δυσκολίες που αντιμετώπισα ήτανε στο ότι έπρεπε να ανταπεξέλθω αρχικά στο μεγάλο βάρος ευθύνης που μου δώσανε. Δηλαδή, η Δήμητρα Γαλάνη... Θεέ μου! Νιώθεις ξαφνικά... όπα! Πρέπει να κάνω κάτι! Από τη στιγμή που με επιλέγει η Δήμητρα Γαλάνη, που έχει κάνει παραγωγή στον Αλκίνοο Ιωαννίδη, που έχει βοηθήσει τη Σοφία Βόσου, τον Διονύση Τσακνή, τραγουδοποιούς, τραγουδιστές, στιχουργούς, εδώ, εκεί, παραπέρα, και τώρα επιλέγει εμένα για να κάνει τον επόμενο δίσκο... Αυτό ξαφνικά είναι ένα τεράστιο βάρος και πρέπει να μπορείς να ανταπεξέλθεις, να λες ότι τώρα κάθε επόμενη δουλειά μου πρέπει να γεμίζει αυτό τον άνθρωπο, να θεωρεί ότι έκανε σωστή επιλογή.  Κατά δεύτερον... εντάξει, οι δυσκολίες που αντιμετώπισα μετακομίζοντας απ' τη Θεσσαλονίκη που ήμουν, στην Αθήνα. Στην αρχή είχα ένα σπίτι άθλιο, γεμάτο κατσαρίδες και δίπλα στο νεκροταφείο Αθηνών, μετά είχα ένα καλύτερο, μετά είχα ένα χειρότερο... Αυτό, το ότι μένεις ξαφνικά μακριά από την αγκαλιά του μπαμπά και της μαμάς, που αγκαλιάζουν καμιά φορά ασφυκτικά, αλλά συνήθως είναι πολύ χρήσιμοι για εμάς τους φλώρους. Στην Ελλάδα είμαστε πολύ φλώροι. Μένουμε με το μπαμπά και τη μαμά μέχρι τα 30 μας.

- Με τη μητέρα σου έχεις ιδιαίτερη σχέση, έχεις κάνει και κομμάτι.
- Και με το μπαμπά έχω ιδιαίτερη σχέση, δεν είναι, απλά με τη μαμά εκείνη την περίοδο έγραψα ένα κομμάτι γενεθλίων. Αυτά... γενικά μου ήρθαν αρκετά εύκολα τα πράγματα. Αυτό είναι κακό. Γιατί το να σου έρχονται εύκολα τα πράγματα καμιά φορά μπορεί να σε κάνει να πιστέψεις ότι είναι γενικά εύκολα τα πράγματα. Οπότε, αυτό είναι που λέω στο τραγούδι "φτάσε στον πάτο", ότι όταν όλα είναι τέλεια, πρέπει να επαναπροσδιορίσεις τη σχέση σου με τον κόσμο, να ξεκινάς ξανά από το μηδέν, δηλαδή να βουτάς και να λες ωραία, πάμε τώρα για την επόμενη δυσκολία.

- Επίσης σπουδάζεις κιόλας, να το πούμε αυτό...
- Εντάξει, σπουδάζω υπό μια έννοια... Γιατί δίνω δύο μαθήματα το εξάμηνο, μπορεί και τρία, τα οποία τα περνάω, αλλά είναι δύο μαθήματα το εξάμηνο. Αρχιτεκτονική Θεσσαλονίκης. Έχω πολύ καλούς συμφοιτητές, τους αγαπώ πάρα πολύ, θα τους δίνω δωρεάν τραπέζια, δωρεάν εισόδους στις συναυλίες μου, δωρεάν ότι μπορώ... Θα κάνω ότι θέλουν, αρκεί να κάνουν εργασίες μαζί μου!
(γέλια)

- Μου έχει κάνει φοβερή εντύπωση επίσης το ότι μέσα στο myspace έχεις βάλει ένα κουτάκι και λες ότι δίνεις τη μουσική σου δωρεάν σε όποιον δεν μπορεί να αγοράσει τα cd σου. Αυτό πως προέκυψε;
- Κοίτα, αυτό πρώτα από όλα είναι παράνομο. Γιατί η μουσική μου (η μουσική μου είναι δικιά μου βέβαια), το αντικείμενο της μουσικής, η παραγωγή αυτού του δίσκου, ανοίκει στην Sony BMG, ανοίκει σε μια πολυεθνική εταιρεία, η οποία επιθυμεί να το πουλάει αυτό το προϊόν. Απλά η δικιά μου άποψη είναι ότι για κάποιους ανθρώπους οι οποίοι δεν έχουν την δυνατότητα να το αγοράσουνε, προτιμώ να το προσφέρω εγώ δωρεάν, μέσω email ή μέσω ενός link που δίνω, παρά να το κατεβάσουν σε κακή ψηφιακή ποιότητα μέσω σελίδων που πρακτικά είναι παράνομες, γιατί η μουσική δεν είναι δωρεάν, εκ των πραγμάτων. Όπως ένα βιβλίο δεν είναι δωρεάν, όπως οτιδήποτε δημιουργεί κάποιος δεν μπορεί να είναι δωρεάν, έτσι και η μουσική δεν είναι δωρεάν. Υπάρχει μια περίπτωση στην οποία μπορεί να είναι δωρεάν, όταν αποκτήσει έναν χορηγό. Δηλαδή όταν πεις ότι εγώ το κάνω αυτό δωρεάν, πληρώνομαι για αυτό από κάποιον ο οποίος κερδίζει από αυτό.

- Γενικά η άποψη σου για το peer to peer και για την ανταλλαγή αρχείων και όλα αυτά;
- Το peer to peer, κοίτα, μας ζημιώνει πάρα πολύ και έχει κάνει τον κόσμο να ξεχάσει τι σημαίνει πνευματική ιδιοκτησία. Γιατί, ναι μεν, 70 χρόνια αφού πεθάνω μπορείτε να κάνετε ότι θέλετε, σύμφωνα με το νόμο. Δηλαδή οποιοσδήποτε αυτή τη στιγμή μπορεί να πάρει και να παίζει ένα Μπαχ ή ένα Μότσαρτ σε ένα piano bar και να μην χρειάζεται να πληρώνει τίποτα. Γιατί 70 χρόνια αφού πέθανε ο συνθέτης μπορείς να το χρησιμοποιήσεις το έργο. Από τη στιγμή όμως που αυτό το πράγμα εγώ κάθισα, ξόδεψα φαιά ουσία, το δημιούργησα, ξόδεψα λεφτά να το ηχογραφήσω, δεν μπορεί εκ των πραγμάτων να είναι δωρεάν. Αυτό είναι που ξεχνάει ο κόσμος μέσα από τα peer to peer δίκτυα. Αν εγώ είχα κάποιον άλλο τρόπο για να κερδίζω για να είναι δωρεάν, αν δηλαδή εγώ έγραφα ένα τραγούδι για τον ΟΤΕ, και στο οποίο έλεγα: Ο ΟΤΕ, τον αγαπάμε τον ΟΤΕ παρόλο που μας ξεσκίζει στις χρεώσεις...
- Αυτό είναι σπόντα;
- Ναι. Αλλά αν έλεγα ότι... αν έγραφα ένα τραγούδι για τον ΟΤΕ και το διένειμα δωρεάν, προφανώς ο ΟΤΕ θα με πλήρωνε, και θα μπορούσε αυτό το τραγούδι να είναι δωρεάν. Αλλά γενικά να μην ξεχνιόμαστε, δηλαδή υπάρχει κόσμος, δεν είναι ακριβώς όπως εγώ, εγώ είμαι και τραγουδοποιός. Δηλαδή γράφω τα τραγούδια, γράφω και τους στίχους και μετά βγαίνω live και τα λέω. Κατά κάποιον τρόπο, το να ξέρει ο κόσμος τα τραγούδια τα δικά μου, είναι ένα έναυσμα για να βγαίνω στις συναυλίες και να τα παρουσιάζω και να έρχεται ο κόσμος εκεί και να με βλέπει. Για κάποιους άλλους ανθρώπους όμως που γράφουν απλά μουσική στο σπίτι τους, μπορεί να είναι δημόσιοι υπάλληλοι, μπορεί να είναι ιδιωτικοί υπάλληλοι, μπορεί να είναι ελεύθεροι επαγγελματίες, οτιδήποτε, και κάθονται κάποιες ώρες της ζωής τους, ή χωρίς να είναι τίποτα από όλα αυτά εδώ, και γράφουνε μουσική. Αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να πληρώνονται για αυτό το πράγμα. Και ο μόνος κόσμος να πληρωθούν είναι να γνωρίζει ο κόσμος ότι υπάρχουνε πνευματικά δικαιώματα και να εισπράττουν από αυτά. Άρα τα p2p δίκτυα έχουν δύο οπτικές γωνίες. Δηλαδή από τη μια είναι παράνομα και μας ζημιώνουν, από την άλλη μας κάνουνε γνωστούς, αλλά δεν είναι για όλους κερδοφόρο. Για εμένα είναι κερδοφόρο. Δηλαδή ξέρω ότι στο "Φτάσε στον πάτο" είχα γύρω στα 20 με 30 χιλιάδες downloads, το τραγούδι. Ενώ πούλησα 4000 δίσκους. Δηλαδή υπάρχει πολύς κόσμος στην Ελλάδα που ξέρει αυτό το τραγούδι. Για μένα είναι πολύ θετικό, αλλά αν αυτό το "φτάσε στον πάτο" το είχε γράψει κάποιος άλλος, όχι εγώ, κι εγώ απλά το τραγουδούσα, θα ήταν θετικό πάλι για μένα που το τραγουδούσα. Αυτός που το είχε γράψει, δεν θα είχε να κερδίσει τίποτα.

- Παρ' όλα αυτά στο εξωτερικό βλέπω τώρα κάποιες προσπάθειες για εναλλακτικούς τρόπους προώθησης, δηλαδή οι Radiohead ας πούμε βγάλανε το cd τους και το διένειμαν δωρεάν, πλήρωνες όσο ήθελες...
- Οι Radiohead είναι μια πολύ ιδιαίτερη περίπτωση, πρώτα απ' όλα αυτό το βγάλανε έχοντας διασφαλισμένο το γεγονός ότι ο κόσμος τους αγαπάει και τους εκτιμάει και θεωρεί ότι είναι ένα από τα καλύτερα ροκ συγκροτήματα γενικά, ever. Και το έχουν αποδείξει, δηλαδή έχουν βγάλει δισκάρες. Άρα εκ των πραγμάτων οι radiohead είχανε διασφαλισμένη την τσέπη τους, είχαν διασφαλισμένα ότι μπορεί να συμβεί, και διένειμαν ένα cd το οποίο είναι εξαιρετικό, είναι από τα αγαπημένα μου cd φέτος, είναι στο ipod μου συνέχεια...
- Το αγόρασες ή το κατέβασες;
- Το κατέβασα δίνοντας το ελάχιστο που μπορούσα να δώσω, μισό ευρώ νομίζω; Γιατί οι Radiohead κάνανε αυτή την κίνηση και κάνουν sold out συναυλίες όπου και να τις κάνουν, με ότι τιμή και να κάνουν. Εγώ αυτή τη στιγμή αν έρθουν οι Radiohead στην Ελλάδα και πουν ότι το εισιτήριο μας είναι 60 ευρώ, δεν έχω κανένα πρόβλημα να τα δώσω. Θα πάω να δω τους Radiohead, δηλαδή είναι όνειρο ζωής. Σίγουρα δεν θα κάνουν συναυλίες με τόσο ακριβά εισιτήρια, βέβαια στην Ελλάδα έχουμε εδώ τους άρπαγες από εδώ κι από εκεί, έρχονται με ένα budget οι Radiohead και ξαφνικά διπλασιάζεται το budget. Άρα οι Radiohead κάνουν μια κίνηση που μπορεί να την κάνει μόνο μια μπάντα που έχει φτιάξει το όνομά της, δηλαδή μια καινούργια μπάντα η οποία διανέμει το cd της δωρεάν, θα πρέπει ή να βρει κάποιους χορηγούς ή να βρει κάποιον εναλλακτικό τρόπο. Ας πούμε, υπάρχει μια μπάντα, η οποία είναι φίλοι μου κιόλας, οι οποίοι λέγονται "Ένα Βήμα Μπροστά". Οι "Ένα Βήμα Μπροστά", το site τους είναι www.1bm.gr, και αυτοί δίνουν το cd τους δωρεάν. Τα παιδιά έχουν κάνει ένα εναλλακτικό τρόπο. Ψάξανε, βρίκανε studio, βρήκαν εταιρείες παροχής ήχου, βρήκαν άλλες εταιρείες από 'δω κι από 'κει, κι είπαν, παιδιά, θέλουμε να κάνουμε ένα δίσκο που θα γίνει πολύ γνωστός σε όλη την Ελλάδα γιατί το διανέμουμε δωρεάν. Θέλετε να είστε χορηγοί; Και βρήκαν κάποιους χορηγούς τελικά. Δεν είναι δωρεάν. Ο κόσμος απλά το λαμβάνει δωρεάν. Είναι όπως βλέπουμε τηλεόραση και είναι δωρεάν.
- Βρήκαν έναν εναλλακτικό τρόπο να καλύψουν τα έξοδά τους.
- Η τηλεόραση δεν είναι δωρεάν. Αν μη τι άλλο δεν είναι καθόλου δωρεάν. Μια διαφήμιση στην τηλεόραση κοστίζει μερικά εκατομύρια το λεπτό. Άρα όλοι αυτοί οι ηθοποιοί, οι σκηνοθέτες, οι σεναριογράφοι, οι επιχειρηματίες, όλοι μαζί, οι δημοσιογράφοι... πληρώνονται κανονικά. Πληρώνονται... και μερικοί πολύ καλά. Αν φτάσουμε σε ένα σημείο που οι μουσική να συνοδεύεται απόλυτα από το προϊόν, γιατί αυτό γίνεται με την τηλεόραση, ακόμη και τέχνη όταν βλέπεις στην τηλεόραση, αν δεις μια ταινία του David Lynch στην τηλεόραση, θα δεις και μια διαφήμιση της coca cola στη μέση. Δηλαδή δε χάνει η ταινία την ποιότητά της και την τέχνη της, εντάξει, λίγο παρανοϊκή τέχνη, είπα David Lynch...
- Δεν θα τον δεις στην τηλεόραση...
- Δεν θα τον δεις στην τηλεόραση. Αλλά θα δεις άλλα πράγματα στην τηλεόραση. Δεν χάνει αυτό επειδή μπήκε μια διαφήμιση της coca cola στη μέση. Εντάξει, μπήκε της coca cola, ας έμπαινε κάποιου καλύτερου προϊόντος που να μην καταστρέφει το στομάχι.

- Επίσης να, παρατηρώ τώρα, μια και σε ρώτησα πιο πριν για το myspace, έχεις μια πολύ καλή σχέση και έχεις κάνει μια πολύ καλή δουλειά στο internet, και γενικά σε εναλακτικά μέσα. Αυτό οφείλεται στο ότι είσαι νέος και έχεις επαφή ούτως ή άλλως με το internet, ή ψάχνεις εναλλακτικούς τρόπους ούτως ή άλλως;
- Αυτό οφείλεται και στα δύο στοιχεία που είπες. Δηλαδή και ούτως ή άλλως ακόμα και αν δεν ασχολούμουν με τη μουσική σίγουρα θα είχα πολύ καλή σχέση με το internet γιατί είχα εκ των πραγμάτων και πριν ασχοληθώ με τη μουσική. Τώρα, τα εναλλακτικά μέσα μας δίνουν εμάς μια δυνατότητα, τους μουσικούς εννοώ, και πολύ άλλο κόσμο βέβαια, να είμαστε λίγο πιο ανεξάρτητοι. Λίγο να είμαστε εμείς κύριοι και ελεγκτές της διαφημιστικής μας καμπάνιας. Ας πούμε αυτή τη στιγμή στο facebook έχω βάλει εγώ μια διαφήμιση. Για αυτή τη διαφήμιση δε χρειάστηκε να απευθυνθώ ούτε σε διαφημιστική εταιρεία, ούτε σε γραφείο manager, ούτε σε κανέναν, απλά έβαλα την πιστωτική μου μέσα, έβαλα τη φωτογραφία που ήθελα, διαφήμισα την παράσταση στην οποία παίζουμε και αυτό ήταν όλο. Αυτό είναι πολύ θετικό για εμάς. Δεν κρεμόμαστε αν θες από τα αρχίδια κανενός. Δεν θέλουμε να το κάνουμε κι αυτό. Καμιά φορά χρειάζεται να φιλάς κατουρημένες ποδιές για να πάρεις μια διαφήμιση. Έχουμε πολύ καλή σχέση με κάποιες εφημερίδες, με αυτούς που μας εκτιμάν και τους εκτιμάμε κι εμείς, με όλους τους υπόλοιπους που ποτέ δεν μας εκτιμήσανε, ούτως ή άλλως δεν θα είχαμε ποτέ καλή σχέση. Είναι 5 συγκεκριμένα έντυπα και κάποια κανάλια, κάποιοι ραδιοφωνικοί σταθμοί οι οποίοι συνεχίζουν να παραμένουν στην άποψη ότι πρέπει να έχει ο ραδιοφωνικός παραγωγός λόγο και να έχουμε και μια σχέση με τους καλλιτέχνες πιο προσωπική, και με όλους αυτούς εδώ συνεχίζουμε να έχουμε καλή σχέση, δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τους δημοσιογράφους, ειδικά με τους δημοσιογράφους που έχουν άποψη. Ακόμα κι αν αυτή η άποψη είναι εναντίων μας.
- Ναι αλλά είναι άποψη.
- Είναι άποψη. Το πρόβλημά μας είναι λίγο στην τρέλα με το χρήμα που υπάρχει στον χώρο. Δηλαδή... πλήρωσε μου διαφήμιση για να σε βγάλω.
- Πλέον τα περισσότερα μέσα στην ελλάδα έχουν γίνει το ίδιο πράγμα. Τυποποίηση. Οι ραδιοφωνικοί σταθμοί παίζουν τα ίδια πράγματα, αυτό μάλλον δε βοηθάει ιδιαίτερα εσάς.
- Ναι, εννοείται αυτό, γενιά το playlist δε μας βοηθάει, εκτός αν είμαστε μεγάλα νούμερα και βγαίνουμε και είμαστε μαϊντανοί στις τηλεοράσεις. Αλλά γενικά αυτό που βλέπω κι εγώ στη χώρα, πέραν του κόσμου του σκυλάδικου, ο οποίος όλο και μειώνεται, είναι μια τάση των ανθρώπων να ζητάνε κάτι διαφορετικό και κάτι εναλλακτικό. Και η underground σκηνή κινδυνεύει να γίνει να γίνει mainstream, αλλά νομίζω ότι ποτέ δε θα γίνει, πάντα θα μένει σε αυτό το πράγμα το underground το οποίο είναι πολύ πιο υγειές.

- Για πες μας και τι ακούς από μουσική και γενικά τι παρακολουθείς στην Ελλάδα;
- Στην Ελλάδα δεν παρακολουθώ πάρα πολλά πράγματα... Δηλαδή είναι πολύ συγκεκριμένοι καλλιτέχνες που τους παρακολουθώ και μου αρέσουν. Ο Θανάσης ο Παπακωνσταντίνου, ο Σωκράτης ο Μάλαμας, ο Γιάννης ο Αγγελάκας, ο Παυλίδης... Δηλαδή αυτοί που ήταν και πιο παλιά και έχουν δείξει πολλά χρόνια με την πορεία τους ότι επιθυμούν τη μουσική σε ανώτερο επίπεδο.
- Συνέχεια προχωράνε
- Ναι, προχωράνε, δε μασάνε να κάνουν πειραματικά πράγματα... Δηλαδή ο Θανάσης ο Παπακωνσταντίνου έχει... είναι σαν να έχει δύο πορείες αυτός ο άνθρωπος. Από τη μια έχει αυτό που τον έχει χαρακτηρίσει, το ρεμπετικο-παραδοσιακό, και από την άλλη δείχνει δείγματα ότι είναι πολύ ευρωπαϊκός. Και η μπάντα του... οι μουσικοί του είναι απίστευτοι. Ξέρω και κάποιους προσωπικά.
- Λαϊκεδέλικα;
- Ναι, η προηγούμενη μπάντα.
- Τώρα παίζει με την μπάντα του Σαββόπουλου...
- Όχι ακριβώς, είναι μια ανάμικτη κατάσταση, εκεί δεν έχω πάει, δεν πρόλαβα φέτος δυστυχώς. Με διαβάσματα και συναυλίες και δίσκους...

- Εντάξει, είσαι λοιπόν εδώ στην Αθήνα, ηχογραφείς το καινούργιο CD, μπορούμε να μάθουμε λίγα details για αυτό;
- Details... θα σου πω πολύ χοντρικά πράγματα. Πρώτα ότι αυτό το cd δεν είναι ένα cd στο οποίο θα μπει ένας ενορχηστρωτής και θα έρθουν μουσικοί οι οποίοι θα πληρωθούν με το κομμάτι για να παίξουν (πολλές φορές μπορεί να βγει πολύ καλό αποτέλεσμα, να ναι καλοί οι μουσικοί), αλλά εγώ αποφάσισα αυτό το δίσκο να τον κάνω με την μπάντα μου, η μπάντα μου λέγεται mΠάντα Κοάλα, είναι η μπάντα mΠάντα Κοάλα, και με την μπάντα κοάλα παίζουμε 2.5 χρόνια μαζί πλέον, και έχουμε φτιάξει έναν ήχο που έχει προσαρμοστεί. Έχω προσαρμοστεί και εγώ στο πως παίζει η mΠάντα Κοάλα, και η mΠάντα Κοάλα στο δικό μου στίχο, στο δικό μου ύφος που ήθελα να δώσω. Είναι σίγουρα πολύ πιο σκληρό, πολύ πιο punk και πολύ πιο άμεσο από οτιδήποτε άλλο έχω κάνει. Δηλαδή είναι η φωνή μπροστά, είναι η κιθάρα μπροστά, είναι όλα άμεσα, δηλαδή ακούς το δίσκο και νομίζεις ότι παίζει μια live μπάντα.
- Και σίγουρα θα έχει και πιο προσωπικό τόνο.
- Θα έχει σίγουρα πιο προσωπικό, όχι ότι οι προηγούμενοι δεν είχαν προσωπικό, γιατί νομίζω ότι γενικά στα τραγούδια μου, επειδή είναι και πολλές φορές αυτοβιογραφικά, και επειδή τα γράφω και μόνος μου με την κιθάρα μου είναι αρκετά προσωπικά. Νομίζω ότι θα βγει ένα πολύ διαφορετικό αποτέλεσμα, και είναι και πάρα πολύ ορεξάτα, δηλαδή είμαστε στο studio και καυλώνουμε πολύ με αυτό που κάνουμε, με το να έχουμε το δικό μας χώρο, το δικό μας studio, με πολύ καλή επικοινωνία με τον άνθρωπο που έχει το studio που είναι και φίλος, και με τα μηχανήματα που επιθυμούμε και τους χρόνους που επιθυμούμε. Πιστεύω και τα ακούσματα μας είναι αρκετά διαφορετικά μέσα στη μπάντα. Νομίζω ότι θα βγει πάρα πολύ καλή δουλειά.

- Εσύ γράφεις μουσική παίζοντας με την κιθάρα, είσαι δηλαδή της live δημιουργίας.
- Γενικά είμαι της live δημιουργίας. Τα τελευταία δύο χρόνια έχω αρχίσει και ψάχνω με ένα - δύο προγράμματα, να τα χρησιμοποιήσω όχι για να καταγράφω μουσική αλλά για να συνθέτω με αυτά. Δείγματα καλού πράγματος έχω μέχρι στιγμής 2 - 3, δηλαδή όσες απόπειρες έχω κάνει δεν μου έχει βγει. Πιστεύω ότι μπορεί και τον επόμενο δίσκο ή τον παρεπόμενο να τον κάνω με κομμάτια τα οποία θα έχω γράψει, όχι στην κιθάρα.
- Η απορία μου ξέρεις ποια ήταν; Όταν εσύ γράφεις στην κιθάρα, ακούω μετά το cd σου που έχει ένα πιο ηλεκτρονικό ήχο, πιο pop, διαφορετικό. Η διαφορά από όταν γράφεις το κομμάτι σπίτι σου και φτάνει μετά στην ενορχήστρωση, πόσο διαφορετικό είναι; Δηλαδή τώρα φαντάζομαι ότι εσύ κάνεις την ενορχήστρωση μαζί με την μπάντα, ενώ μέχρι τώρα είχατε κάποιον ενορχηστρωτή. Φαντάζομαι ότι ο ήχος σας τώρα θα είναι αρκετά διαφορετικός για αυτό το λόγο.
- Ναι, ναι! Σίγουρα είναι πολύ σημαντικό αυτό. Κοίτα, και με τον ενορχηστρωτή που είχαμε, τον προηγούμενο δίσκο τον έκανε ο Μάκης ο Μουράτογλου. Ο Μάκης ο Μουράτογλου έχει συνεργαστεί με τον Νίκο Πορτοκάλογλου για πολλά χρόνια, με την Πρωτοψάλτη, με τη Δήμητρα Γαλάνη, με διάφορους έλληνες και είναι πραγματικά ένας ενορχηστρωτής που μπορεί να καταλάβει το mood. Δηλαδή όταν μου παρουσίασε ας πούμε πρώτη φορά το "Φτάσε στον Πάτο", δεν του είχα πει τίποτα. Μου το παρουσιάζει λοιπόν και είναι bossa nova, του λέω δεν είναι αυτό το τραγούδι, αυτό είναι έτσι κι έτσι. Μετά από 2 μέρες μου έρχεται το τραγούδι ακριβώς όπως ήθελα να είναι. Δηλαδή, το pre-production. Και ήταν ένας άνθρωπος ο οποίος κατάλαβε πλήρως τι ήθελα από το δίσκο μου. Δεν είναι ότι δεν μπορούσε να το καταλάβει. Τώρα με τη mΠάντα Κοάλα η διαφορά είναι ότι εγώ έχω ένα τραγούδι, μπορεί να μην το έχω ακόμα τελειωμένο, να μου λείπουν στίχοι, να μου λείπει ένα μέρος μουσικής, να μου λείπει μια γέφυρα, να μου λείπει ολόκληρο το ρεφρέν, να έχω κάποιο ζήτημα, κάποια απορία, κάποιο δισταγμό, και να πηγαίνω, παίζουμε στο live, τους λέω αυτό είναι μάγγες, και εκεί είναι που διαμορφώνεται. Δηλαδή το τραγούδι παίρνει μορφή από τέσσερις ανθρώπους, όχι από έναν.

- Τα κομμάτια σου τα καινούργια, τα δοκιμάζεις σε live;
- Ναι, ναι. Αυτό εννοείται. Δηλαδή τώρα στο μαγαζί που θα παίζουμε, στην Trova, στο Μοναστηράκι, θα παίζουμε 4 καινούργια κομμάτια, και απ' τη δεύτερη και τρίτη εβδομάδα θα παίζουμε 5 καινούργια κομμάτια. Τα οποία θα βλέπω ποιο είναι το αντίκτυπο, δηλαδή αν χρειάζεται να αλλάξω κάποια πράγματα, αν για κάποια πράγματα που εγώ έχω την άποψη ας πούμε ότι είναι πολύ χορευτικά και up, μπορεί τελικά να μην είναι. Δηλαδή επειδή εμένα μου αρέσουν κάποια πράγματα μουσικά και με αυτά χορεύω, δε σημαίνει ότι και ότι το mood της χώρας είναι τέτοιο.
- Εδώ πέρα όμως δεν υπάρχει και μια παγίδα; γιατί κατά κάποιο τρόπο εσύ φτιάχνεις μουσική για σένα για να εκφράζεσαι. Όταν μπαίνεις σε μια διαδικασία ότι δοκιμάζεις το κομμάτι σου στο κοινό, που είναι φαντάζομαι φοβερό πράγμα για το μουσικό, όταν φτάνεις στο σημείο να λες "μήπως να το αλλάξω λίγο αυτό γιατί δεν ανταποκρίνεται ο κόσμος", μήπως κάνεις έκπτωση σε αυτό που σε εκφράζει, είναι κάποιο είδος υποχώρησης;
- Δεν είναι. Γιατί το κομμάτι από τη μια το γράφω για τον εαυτό μου σαφέστατα αρχικά, δηλαδή το γράφω εκείνη τη στιγμή που μπορεί να είμαι στεναχωρημένος, να είμαι πολύ χαρούμενος, να θέλω να εκφραστώ εκείνη τη στιγμή μέσα από τη μουσική και μέσα από στίχους, αλλά από την άλλη αυτό δεν θα είχε κανένα λόγο ύπαρξης αν δεν υπάρχει κάποιος αποδέκτης. Δεν θα έχει κανένα λόγο ύπαρξης στη δισκογραφία, θα είχε λόγο να υπάρξει στο δωμάτιό μου ή στον υπολογιστή μου, για αυτό αν εγώ δω ότι ένα κομμάτι δεν έχει καμία ανταπόκριση κάτω, ή ότι είναι πάρα πολύ διαφορετικό, υπάρχει περίπτωση να μην το χρησιμοποιήσω αυτή τη στιγμή της καριέρας μου σε ένα δίσκο. Γιατί αυτή τη στιγμή στήνω μια καριέρα η οποία όπως και να έχει στηριζόμαστε στον κόσμο. Στηριζόμαστε στο γεγονός ότι θα έρχεται ο κόσμος να μας βλέπει, να γουστάρει από κάτω, ή θα ταυτίζεται με κάποιον τρόπο με αυτό που ακούει. Δε σημαίνει ότι πάει χαμένο ένα κομμάτι που δεν το χρησιμοποιείς. Δηλαδή ο Τσιτσάνης νομίζω, δοκίμαζε όλα του τα κομμάτια στο κοινό. Και καμιά φορά δεν καθότανε, δεν τα χρησιμοποιούσε στο δίσκο. Ήξερε τι χρειαζότανε. Δεν χαλάει... δηλαδή το να προσδώσεις λίγο παραπάνω εμπορικότητα σε κάτι, ίσα - ίσα μπορεί να σου δώσει το λόγο και τις διαπιστεύσεις ότι μπορεί στον επόμενο δίσκο να κάνεις κάτι πολύ πιο προσωπικό. Και θα σου φέρω το παράδειγμα του Θανάση Παπακωνσταντίνου, ο οποίος σου πετάει και έναν πειραματικό δίσκο και δεν έχει επιτυχία, το ξέρει προκαταβολικά ότι ο κόσμος που θα το ακούσει αυτό το πράγμα θα είναι πολύ λιγότερος. Τα ραδιόφωνα θα μασήσουν να το παίξουν γιατί είναι διαφορετικό.
- Η βροχή από κάτω;
- Και όχι μόνο. Αλλά μετά ξαναέρχεται σε αυτό το πράγμα το οποίο επιθυμεί ο κόσμος, δηλαδή καλύπτει δύο κενά, καλύπτει μια εσωτερική του ανάγκη να δίνει και μια ανάγκη του ο κόσμος να λαμβάνει. Και υπάρχει και κάποιο κοινό που εκτιμάει και τα δύο. Υπάρχει κάποιο κοινό που εκτιμάει το ένα, υπάρχει κάποιο κοινό που εκτιμάει το άλλο. Δεν μπορούμε να καλύπτουμε το 100% του κοινού. Δες τι γίνεται στην πολιτική ας πούμε. Υπάρχει το 70% που καλύπτεται από τη μάζα, και ένα 30% που έχει τόσες πολλές διαφορετικές κατευθύνσεις. Άρα, αν μη τι άλλο, στη μουσική που είναι ακόμη πιο προσωπικό το ζήτημα, εντάξει, στην πολιτική μπορείς να πεις ότι όλοι οι άνθρωποι επιθυμούν ένα πράγμα τελικά, εκτός από τους Φασίστες, τους πολύ δεξιούς, όλοι οι άλλοι επιθυμούν να είναι όλα καλά, να έχουμε καλό μισθό, να μπορούμε να τρώμε, να καλύπτουμε κάποιες βασικές ανάγκες, απλά από διαφορετικές κατευθύνσεις. Στη μουσική φαντάσου τι μπορεί να υπάρξει. Δηλαδή ο καθένας σε μια παρέα... Με τους φίλους μου, ο ένας λέει... ε, εντάξει, pearl jam είναι το καλύτερο συγκρότημα του πλανήτη και ο άλλος του λέει, τι είναι αυτά που λες; ο Στέλιος Διονυσίου έχει ένα φοβερό τραγούδι... και αυτοί οι 2 άνθρωποι κάνουν παρέα. Φαντάσου τι μπορεί να γίνει, όταν καλύπτεις 10% του κόσμου και είναι σύμφωνο μαζί σου, είναι πολύ μεγάλη επιτυχία.
- Βέβαια στη μουσική και στην τέχνη γενικότερα, το καλό είναι ότι στις περισσότερες τουλάχιστον περιπτώσεις (γιατί υπάρχουν πάντα και οι φανατικοί), ακόμα και οι διαφορές ενώνουν. Ενώ στην πολιτική ο άλλος μπορεί να σου σπάσει το κεφάλι.
- Α, καλά, εντάξει, εννοείται αυτό. Εννοείται. Εκεί παίζουν άλλοι παράγοντες.

- Από επιρροές;
- Μουσικές επιρροές εννοείς;
- Κυρίως μουσικές.
- Ακόμη δεν έχω φτάσει στο σημείο να ξέρω κάποιες συγκεκριμένες επιρροές. Επειδή είμαι άνθρωπος που ότι μου δίνουν το ακούω, αν είναι καλό το βάζω και το ακούω πολύ καιρό, το έχω ας πούμε στη δισκοθήκη μου, αλλά δεν έχω κατασταλάξει σε κάτι που είπα στη ζωή μου, α! Εγώ είμαι fan αυτού του πράγματος μόνο και θεωρώ ότι αυτό είναι το ακραία καλό. Δηλαδή έχω ακούσει από dance μουσική που έχω πωρωθεί πάρα πολύ άσχημα, ποντιακά που επίσης μου αρέσανε, λόγω καταγωγής προφανώς και λόγω αίματος, Ροκ, πάρα πολύ ροκ, κυρίως της alternative σκηνής, ελληνικά πράγματα, έχω ακούσει σκηνές, Ινδία... έχω ακούσει και λαϊκά πράγματα που έχω πει αυτό είναι κάτι... Οπότε δεν μπορώ να πω ότι έχω από κάπου επιρροές, ακούω όλα αυτά τα πράγματα και θεωρώ ότι γίνεται μία ζύμωση μέσα στο κεφάλι που συγκρατώ αυτά που με εκφράζουν περισσότερο, όχι αναγκαστικά τα καλύτερα, ούτε τα πιο τεχνικά, ούτε τα πιο άριστα, ούτε τα πιο διαχρονικά. Κρατάω αυτά που με εκφράζουν περισσότερο. Που έχουν σχέση με τα βιώματά μου, με την οικογένειά μου, με τους φίλους μου, με το περιβάλλον μου, και κάθε εποχή αλλάζουν. Όλα αυτά εγώ τα αφομοιώνω και τα εκφράζω μέσα από τη δική μου οπτική γωνία ξανά. Όχι ότι έχω παρθενογέννηση. Δε θεωρώ ότι είμαι ο Μότσαρτ, ούτε ο Χατζιδάκις, είμαι ένας άνθρωπος που σκέφτεται και γράφει.
- Ναι αλλά έχεις ένα πολύ ξεχωριστό ήχο, σε σχέση με την υπόλοιπη ελληνική σκηνή τουλάχιστον, ίσως εκεί να οφείλεται, στο ότι ακούς πολλά διαφορετικά πράγματα, ότι τα ανακατεύεις όλα, αυτός ο ήχος γενικά είναι καινούργιος για την Ελλάδα.
- Αυτό που είπες, είναι καινούργιος για την Ελλάδα. Δεν κάνω τίποτα πρωτότυπο. Ακούμε συγκροτήματα του εξωτερικού, επιρρεαζόμαστε, από Damien Rice και τους Pixies, από smashing pumpkins μέχρι... τι να σου πω... κάτι ακραία διαφορετικό από εμένα που πραγματικά με επιρρεάζει... Οι Tool. Είναι ένα συγκρότημα που δεν έχει καμία σχέση με εμένα ηχητικά. Τελικά ο κιθαρίστας μου παίζει με τον ίδιο ενισχυτή που παίζουν οι tool. Το χρησιμοποιούμε διαφορετικά, είναι όμως το ίδιο εργαλείο. Και... να, κοίτα πως μας επιρρεάζει αυτό το πράγμα. Ή το γεγονός ότι υπάρχουν συγκροτήματα που ότι κάνουν, το κάνουν πάρα πολύ καλά. Αυτό είναι μια βαθιά μας επιθυμία.  Δηλαδή μελλοντικά θέλω αυτό το πράγμα, να λένε πήγα σε μια συναυλία του Ζακ Στεφάνου και ήταν πλήρης σε οτιδήποτε. Ήταν τέλεια ηχητικά, ήταν ακουστικά, ήταν οπτικά τέλεια, ήταν πολύ ωραία τα video που παίξαν από πίσω, ήταν η μουσική σωστή, ήταν ενδυματολογικά πάρα πολύ ωραίο... Θέλω κάποια στιγμή μελλοντικά να είναι μια ολοκληρωμένη παράσταση, η οποία να βγαίνεις και να λες ότι ακόμα και αν διαφωνώ, αν δεν μου αρέσει το είδος, αν διαφωνώ με τις απόψεις του Ζακ Στεφάνου, τις βρίσκω ριζοσπαστικές, αριστερές, αναρχικές, θεωρώ ότι είναι μεγάλο καθίκι, να λες ότι ναι, αυτό το πράγμα ήταν μια παράσταση και ήταν μια άποψη. Ένα statement, μια πρόταση. Είναι ο απότερος σκοπός και νομίζω ότι αργά - αργά το καταφέρνουμε. Το πετυχένουμε με πολύ δουλειά, όλο το ζήτημα είναι εκεί, πόσο επιθυμείς να δουλεύεις, πόσο επιθυμείς να ασχολείσαι με αυτό το πράγμα, να το κάνεις κομμάτι της ζωής σου και να λες ότι εγώ επιθυμώ να το κάνω όσο καλύτερα γίνεται. Μέχρι εκεί που φτάνουν οι δυνατότητές μου... Ή το ακόμα μεγαλύτερο ζήτημα είναι να προσπαθείς να ξεπεράσεις αυτό το σημείο που φτάνουν οι δυνατότητές σου.

- Είσαι στη διαδικασία του τρίτου cd αλλά έχεις στόχο και για πιο ψηλά και για εξέλιξη κ.λ.π. Το γεγονός ότι τα 2 cd σου είχαν φοβερή αποίχηση από τον κόσμο, άσχετα από πωλήσεις, αλλά π.χ. το "Φτάσε στον πάτο" το ξέρουν όλοι, το έχω ακούσει και σαν ringtone, δεν σε κάνει να ανησυχείς για το τι θα γίνει μετά; Ότι ο κόσμος θα έχει προσδοκίες από εσένα; Δεν σου δημιουργεί ένα είδος άγχους;
- Κοίτα, ένα μικρό άγχος μου δημιουργεί. Από την άλλη επειδή είμαι ένας άνθρωπος που ευτυχώς μου λείπει ένα βασικό συστατικό που έχουν πάρα πολλοί άνθρωποι που ασχολούνται με τον χόρο, μου λείπει η λατρεία για το χρήμα. Μου λείπει πάρα πολύ, ποτέ δεν σκεφτόμουν πόσα λεφτά θα βγάλω, γιατί ποτέ δεν είχα ανάγκες πολύ έντονες. Δεν είχα ποτέ ανάγκη να αγοράσω ένα πολύ ακριβό αυτοκίνητο, ή να πάρω τη super wow μηχανή, ή να έχω τον τελευταίο υπολογιστή, ή να έχω ένα κινητό το οποίο να γαμάει και να δέρνει και να φτιάχνει καφέ και να παραγγέλνει πίτσα ενώ κάθομαι στο σαλώνι μου, να έχω tft plasma οθόνη... τίποτα από όλα αυτά! Είμαι πάρα πολύ απλός άνθρωπος, θέλω να έχω ρούχα να φοράω, να έχω πολύ καλές ανθρώπινες σχέσεις και να έχω μια πρακτικότητα στα πράγματα που κάνω. Δηλαδή πραγματικά μου είναι πιο πρακτικό ένα ποδήλατο στην Αθήνα ή μια μηχανή από ότι ένα μεγάλο αυτοκίνητο. Και μου είναι πιο πρακτικό το να πηγαίνω με το μετρό. Οπότε είμαι πολύ πρακτικός. Είμαι ένας άνθρωπος με πολύ λογική και συνέπεια σε όλα αυτά που κάνω και για αυτό το λόγο δε μου δημιουργεί τίποτα τελικά. Αν μου δημιουργεί ένα πράγμα άγχος είναι ότι οι γονείς μου δε θα πάρουν σύνταξη και ότι εγώ θα πρέπει σε 5-6 χρόνια που θα είναι λίγο μεγαλύτεροι σε ηλικία και δε θα μπορούν να δουλεύουν με τους ρυθμούς που δουλεύουν, ότι θα πρέπει να βγάζω λεφτά για να συντηρώ και τους γονείς μου. Αυτό μου δημιουργεί ένα μικρό άγχος.
- Παρεπιτπόντως μάλλον ούτε εσύ θα πάρεις σύνταξη...
- Αυτό το ξέρω προκαταβολικά. Πήγαμε στις διαδηλώσεις, δεν έγινε τίποτα.

- Τον ελεύθερο σου χρόνο πως τον περνάς; δηλαδή πήγαμε σε πιο προσωπικά. Τι κάνει ο Ζακ Στεφάνου τη μέρα του;
- Μου αρέσει πάρα πολύ να ψάχνω πράγματα στο internet, τώρα τελευταία έχω αρχίσει Parkour, δεν ξέρω αν το ξέρεις, είναι σε διαφήμιση γνωστού αναψυκτικού.
- Sprite
- Είναι ένα παιδί εκεί, ο Βασίλης, ο οποίος είναι fan, και είναι φίλος, μου είπε, θέλεις να έρθεις στο γυμναστήριο; Οπότε ξεκίνησα κι εγώ να κάνω αυτά τα παρανοϊκά πράγματα, τα οποία, εντάξει, εγώ δεν έχω γυμναστεί ποτέ. Αυτό ας πούμε είναι ένα πράγμα που μου αρέσει, λίγο να ξεφεύγω με αυτή τη λογική. Παλιότερα έκανα κι άλλα extreme sport, έκανα rollers, έκανα skate, έκανα snowboard, τηλεόραση δε βλέπω καθόλου, διαβάζω, αλλά περνάω περιόδους που διαβάζω πολύ και μετά δεν κάνω τίποτα για ένα τρίμηνο.
- Τι διαβάζεις;
- Βιβλία, κυρίως λογοτεχνικά. Τώρα τελευταία διαβάζω Καζατζάκη ας πούμε. Και σκοπεύω μέσα στις επόμενες 3 εβδομάδες να τα διαβάσω όλα. Γιατί πιάνω ένα συγγραφέα και θέλω να διαβάζω τα πάντα, να καταλαβαίνω πλήρως το συγγραφέα, αν κάποια στιγμή είμαι σε μια συζήτηση να μη λέω "έχω διαβάσει και Καζατζάκη". Το θέλω και με τα συγκροτήματα αυτό. Να μη λέω "Έ, έχω ακούσει και Pixies, άκουσα το where is my mind". Εντάξει, δεν άκουσες pixies, άκουσες ένα τραγούδι.
- Κάθε καλλιτέχνης έχει την εξέλιξή του και άμα ακούσεις το πρώτο cd και το τελευταίο, μπορεί να ακούσεις τεράστια διαφορά.
- Αυτό είναι που μετράει και σε μένα πάρα πολύ για τα πράγματα που μελετάω. Δεν είμαι πάρα πολύ μελετηρός, θα ήθελα πάρα πολύ διαβάσω, να μελετάω κιθάρα, να μελετάω μπάσο και να μελετάω λίγο τα όργανα τα οποία παίζω για να είμαι καλύτερος μουσικός, είμαι πολύ τεμπέλης πάνω σε αυτό. Οφείλω να το παραδεχτώ, θα ήθελα κάποια στιγμή να αρχίσω να ασχολούμαι και με αυτά, απλά τον τελευταίο καιρό όλη μου η σκέψη και όλο μου το focus είναι να δρομολογώ το μυαλό μου στην καριέρα μου. Φοβάμαι μήπως μου γίνει εμμονή και τελικά ασχολούμαι μόνο με αυτό και δεν κάνω τίποτα άλλο στη ζωή μου. Οπότε προσπαθώ κατά καιρούς να κάνω διαλείματα, να κάνω κανένα ταξίδι, να πηγαίνω στη Γερμανία που μου αρέσει πάρα πολύ. Έχω έναν κολητό μου που σπουδάζει στο Μόναχο, και το Βερολίνο ως αγαπημένη μου πόλη Ευρωπαϊκά, οπότε το επισκέπτομαι. Θέλω να επισκεφτώ κάποια στιγμή την Ελλάδα, δηλαδή πέρα των περιοδιών, όταν κάνεις μια περιοδία πας, βλέπεις ένα μέρος, το επόμενο πρωί γυρνάς λίγο και μετά ξαναγυρνάς σπίτι σου.
- Ναι αλλά είναι ωραία ζωή, δεν είναι;
- Ναι, είναι πάρα πολύ ωραία, αλλά θα ήθελα να το κάνω και ως διακοπές κάποια στιγμή, δηλαδή να μπορώ να ερευνήσω τα μέρη. Αυτά... επικοινωνώ πάρα πολύ με τους φίλους μου... sex κάνω... Τι άλλο; μαγειρεύω... αυτά... Γενικά κοινότυπα πράγματα, ότι κάνει ο περισσότερος κόσμος...
- Εντάξει, είσαι λίγο του extreme όμως...
- Που και που, όχι συνέχεια.
- Ελπίζω να μη σε δούμε σε καμιά συναυλία με κανένα γύψο...
- Α ναι, μη το γελάς, πριν από ένα χρόνο πέρασα μέσα από μια τζαμαρία και έκοψα τον τένοντά μου. Το καλοκαίρι βγήκα με καλυμένο το χέρι.

- Αυτά είναι... Από την άλλη εβδομάδα ξεκινάς τα live;
- Από την άλλη εβδομάδα ξεκινάμε κάθε Σάββατο να παίζουμε στο Trova Music Bar στο μοναστηράκι, το οποίο είναι ένα μαγαζί που είναι μικρούλι, θα είναι όλοι όρθιοι μέσα, χωράει 100 - 120 άτομα. Θα παρουσιάζουμε την παράσταση που παίζαμε μέχρι στιγμής στο Σταυρό του Νότου, με κάποιες μικρές προσαρμογές, δηλαδή θεωρητικά είμαστε σε ένα ιδεατό βαγόνι του μετρό. Τριγυρνάμε σε μια σουρεαλιστική διαδρομή σε όλη την Αθήνα, όπου καταλλήγουμε σε ένα πάρτι. Περνάμε πάρα πολύ ωραία, και ο κόσμος μέχρι στιγμής. Και το καλοκαίρι θα βγούμε για συναυλίες με μια άλλη μπάντα που λέγονται Ένα Βήμα Μπροστά, μας κάνουν support, αλλά όχι ακριβώς support, δεν είναι 5 τραγούδια στην αρχή. Θα κάνουν μια ώρα πρόγραμμα, γιατί θεωρώ ότι στο support πρέπει μια μπάντα να μπορεί να παρουσιάσει τον εαυτό της, όχι με 3 κομμάτια. Θα βγούμε και θα παίξουμε σε όλη την ελλάδα, σε beach bar, σε πλατείες αν μπορέσουμε, οτιδήποτε γενικά και θα προσπαθήσουμε να κάνουμε όσο περισσότερα live γίνεται, εγώ θα παρουσιάζω τον καινούργιο μου δίσκο, κάποια καινούργια κομμάτια, τα παιδιά παρουσιάζουν το δίσκο τους ούτως ή άλλως...
- Ελπίζω να σε δούμε...
- Κι εγώ ελπίζω να με δείτε...

- Σε ευχαριστούμε, να μπαίνεις και στο site μας να βλέπεις, να κάνουμε κι εμείς τη διαφήμισή μας...
- Ciao λοιπόν!

Δείτε την επίσημη σελίδα του Ζακ Στεφάνου στο Myspace, καθώς και το ανεπίσημο site του, zakstefanou.ws. Επίσης κάντε μια επίσκεψη στο support group Ένα Βήμα Μπροστά.
Ευχαριστούμε τον μουσικό χώρο The Hive για τη φιλοξενία και τη βοήθεια. Triptolemou 34 & Voutadon str., Gazi