Μια τρελη τρελη ιστορια; Ε οχι και τοσο!

Διάφορα άρθρα » Θέσεις, απόψεις και έκφραση - 27/05/2005

Δεν ξερω εσεις, αλλα εγω τωρα τελευταια αισθανομαι ανασφαλης, κατι σαν μονιμη υποψηφια μελοθανατη ετοιμη να κανω τη διαθηκη μου. Καθε φορα που αγγιζω μια ηλεκτρικη συσκευη αισθανομαι οτι κανω εξτρεμ σπορ, βαζω σιδερο και το κοιταω καχυποπτα, με κοιταει καχυποπτα και αρχιζω με καθε ρουχο να αναρωτιεμαι ποτε θα γινω ψητη η βραστη, βαζω ηλεκτρικη σκουπα και επισης κοιτιομαστε καχυποπτα οποτε βαζω κρανος οπλα μπαλασκες πλαστικη παντοφλα κανω την προσευχη μου και ξεκιναω για τον πολεμο. Η τριχα καγκελο με την ευχη να μην γινει ακουσιως σγουρη απο τα βολτ...

Η ζωη μου εχει γινει δραμα η αδρεναλινη τρεχει καθε φορα που θα πιασω ηλεκτρικη συσκευη εχουμε κανει το σπιτι οχυρο, τυφλα να χει ο Ινδιανα Τζοουνς και το Παρασκευη και 13, το θριλερ που ζω ειναι για οσκαρ.
Και αφου τελειωσω με τα εξτρεμ σπορ -τυφλα να χει το πηδημα απο την γεφυρα- ορμαω στην κουζινα να ταισω τα εταιρα μελη που αποτελουν τα μετωπισθεν. Ενα μεγαλο λαθος που κανουμε ολοι ειναι οτι παμε να μαγειρεψουμε με ανοικτη τηλεοραση. Την ωρα που πιανεις την ντοματα να την κανεις μια ωραια σαλατα η ντοματα χαμογελαει υποχθονια βγαζει τα δοντια της και ριχνει τα χημικα της. Ενταξει αφηνεις την ντοματα στην ακρη συμβιβαζεσαι... Τι να γινει, αστην να ζησει την καυμενη. Πιανεις το ψαρι απο τον καταψυκτη και ακους ενα μηηηη!!!! Εχει συλλεξει επανω του ολα τα αποβλητα του Θερμαικου και απαντων των θαλασσων μαζι. Συμβιβαζεσαι και  λες ας κανω χαρουμενο τον Κουστο που παλευε για την ωκεανια ζωη Με τρομο ξανανοιγης τον καταψυκτη, κοιτας, σε κοιταει, απλωνεις το χερι και ενα τρελο υποχθονιο γελιο ακουγεται απο μεσα αρχιζεις και ψαχνεις εξορκιστη μεχρι να ανακαλυψεις οτι ειναι η τρελη αγελαδα που σου γελαει και φωναζει φαε με φαε με, ελα να γινουμε ενα!
Φρικαρισα η γυναικα δωστε μου ενα κατι να ανεβει η πιεση μου που μετα απο τοσες συγκινησεις εχει πιασει πατο! Αυτα τα γαριδακια των παιδιων ειναι οτι πρεπει για επειγουσες καταστασεις. Ανοιγεις με τρεμαμενα χερια και ετοιμαζεσαι να βαλης την πρωτη αμαρτωλη μπουκια στο στομα οταν το χαζοκουτι εχει ρεπορταζ με τις καρκινογονες ουσιες που περιεχουν τα γαριδακια, ψυχικο ρακος πια τρεμαμενη με το ματι γλαρο και γιαλιστερο σαν της γατας τη νυχτα ψαχνω τον ψυχιατρο αλλα δεν τον βρισκω...
Ειμαι ανασφαλης, φοβαμαι να ανοιξω το ψυγειο, τα γιαουρτια κανουν παρτυ με την μουχλα, η σκουπα μου ριχνει αγριες ματιες και το σιδερο ενιοτε βγαζει θυμωμενους ατμους για να μου υπενθιμιζει οτι ειναι εδω και περιμενει... Αναγκαζομαι καθε φορα να βγαζω ασπρο μαντηλι καθε φορα που περναω απο διπλα και ο ψυχιατρος ακομα αφαντος  κι εγω ειμαι μια απλη νοικοκυρα, ποιος θα με γλυτωσει απο τον εφιαλτη? Σιδερα, επικινδινα τροφιμα, επικινδινες κοτες που ειναι τιγκα στην ορμονη, σπιτι γεματο απο ηλεκτρικες συσκευες που περιμενουν να παρουν εκδικηση... Ποιος θα με κατηγορησει που αναπολω την εποχη των σπηλαιων; Μια χαρα εποχη ητανε, ουτε σκουπισμα, ουτε σιδερο, εστελνες τον αντρα να πιασει οτι κυκλοφορουσε στα περιξ, το τρωγες ωμο ή σε ενα τσουκαλι με μια απλη απλοτατη φωτια απο κατω, ησουν ασφαλης... Τι το καλυτερο...
Συγνωμη, σας αφηνω τωρα, παω να βρω την πλησιεστερη σπηλια για να ησυχασω... Πολλες συγκινησεις σε μια μερα και ο ψυχιατρος εξακολουθει να λειπει. Κατι ακουσα οτι τον κραταει ομηρο μια ομαδα απο κολοκυθακια...