Πολύ καλές κριτικές του διεθνή Τύπου για το άλμπουμ της Σαβίνας Γιαννάτου

Για μία ακόμα φορά, μία κυκλοφορία της Σαβίνας Γιαννάτου, παίρνει υμνητικές κριτικές στο εξωτερικό. Αυτή τη φορά πρόκειται για το άλμπουμ «SUMIGLIA» που κυκλοφόρησε από την ECM. Γερμανικά, γαλλικά, αγγλικά, ιταλικά, ισπανικά, νορβηγικά, δανέζικα, αυστριακά, ελβετικά και αμερικάνικα έντυπα αλλά και πολλά sites στο internet γράφουν εγκωμιαστικότατα σχόλια, τόσο για το άλμπουμ όσο και για τις συναυλίες της Σαβίνας Γιαννάτου και των Primavera en Salonico, όπου εμφανίστηκαν τους τελευταίους μήνες.

Μέσα στο καλοκαίρι, η Σαβίνα Γιαννάτου και οι Primavera en Salonico θα παρουσιάσουν τα καινούρια τους τραγούδια σε Ελβετία, Γερμανία, Βέλγιο, Ιταλία και Τουρκία. Το -μέχρι στιγμής- πρόγραμμα των συναυλιών τους στο εξωτερικό έχει ως εξής:  

12 Ιουν. Βέρνη, Ελβετία (Bee-Flat)
14 Ιουν. Ζυρίχη, Ελβετία (Moods)
16 Ιουν. Αμβούργο, Γερμανία (Fabrik)
18 Ιουν. Antwerp, Βέλγιο (De Roma)
16 Ιουλ. Trento Region, Ιταλία (I Suoni Delle Dolomite Festival)
1 Αυγ. Καλαβρία, Ιταλία (Bova - Paleariza , Musica del Mondo nella Calabria Greca)
13 Αυγ. Βέλγιο (Gaume Jazz Festival)
1 Σεπτ. Σμύρνη, Τουρκία
3 Σεπτ. Κωνσταντινούπολη, Τουρκία

Αποσπάσματα κριτικών από τον διεθνή τύπο

«Μία Κυρία που Λέγεται Σαβίνα, Μία Πόλη που Λέγεται Αέρινη- Η ελληνίδα Σαβίνα Γιαννάτου με την περιοδεία της κατακτά την  Αμερική» είναι ο τίτλος του άρθρου του Mark Keresman στο www.jazzreview.com μετά την εμφάνισή της στο Σικάγο στις 5 Μαρτίου. Και συνεχίζει: «…Η πλούσια γκάμα των φωνητικών ικανοτήτων και του έμφυτου ταλέντου της κυρίας Γιαννάτου έχουν την ευρύτητα ενός ασυνήθιστα εκλεκτικού εθνομουσικολόγου. Θα ’λεγε κανείς ότι η ίδια η καλλιτεχνική της υπόσταση είναι ένα σαγηνευτικό παζλ που συνενώνει τις ιδιάζουσες αρετές πολλών σημαντικών καλλιτεχνών, όπως οι Patty Waters, Diamanda Galas, Joan La Barbara  και γιατί όχι, η Yoko Ono. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι η ίδια διαθέτει την ψυχή κάποιου που λατρεύει τη μουσική σε όλες (ή σχεδόν σε όλες) τις μύριες της εκφάνσεις. Υπερβολές; Αντιθέτως –κι αυτό είναι το εκπληκτικό–, ό,τι προείπαμε είναι πέρα για πέρα αληθινό. Η Σαβίνα Γιαννάτου και η ανεπανάληπτη ορχήστρα της κατέκτησαν τη σκηνή του Old Town School of Folk Music του Σικάγο και κατάφεραν κυριολεκτικά να ξεσηκώσουν το κοινό… Με μια εκπληκτική τεχνική, γαλήνια έκφραση και σχεδόν αβίαστη ευκολία, μετουσίωσε την όλη βραδιά σε μυσταγωγία. (…) Με κίνδυνο ίσως ν’ ακουστώ σαν ένας ονειροπαρμένος, υπερρομαντικός και αφελώς ενθουσιώδης θαυμαστής, η παράσταση αυτή ήταν ο ορισμός του Υπερβατικού. Αν κάνετε το λάθος να χάσετε το σπάνιο αυτό άκουσμα της κυρίας Σαβίνας και των συμπατριωτών της, η ευθύνη θα βαραίνει αποκλειστικά και μόνο εσάς!»

«Η ήρεμη καταιγίδα - Η ελληνίδα τραγουδίστρια Σαβίνα Γιαννάτου αψηφά τα σύνορα και τις πρώτες εντυπώσεις» είναι ο τίτλος του άρθρου του Don Heckman στους LOS ANGELES TIMES ( 8.3.05) που σχολιάζοντας τη συναυλία της δύο μέρες πριν στο Los Angeles γράφει: «… Στα πρώτα τραγούδια, η σεμνή, διακριτική, σχεδόν συγκρατημένη παρουσία της ελληνίδας καλλιτέχνιδας έδωσε και το ανάλογο στίγμα στη μουσική. Το χάρισμά της ολοφάνερο. Όμως, παρά τις αυξανόμενες ενθουσιώδεις κριτικές, η ίδια δεν φαινόταν διατεθειμένη να παίξει το παιχνίδι της δημοσιότητας. Τραγουδώντας με ακρίβεια και απόλυτο έλεγχο, διαβάζοντας τους στίχους των τραγουδιών από ένα σημειωματάριο που είχε τοποθετήσει στο αναλόγιό της καθώς κρατούσε το μικρόφωνο σφιχτά, δεν φαινόταν να την απασχολεί τίποτε άλλο παρά η απόλυτη εστίαση στα τραγούδια της. (…) Στα τελευταία μέρη της συναυλίας, έτσι όπως οδηγούσε το μουσικό της σύνολο μέσα σε μονοπάτια ενός απίστευτα ηλεκτρισμένου σύγχρονου αυτοσχεδιασμού, [η Γιαννάτου] αναδημιούργησε με τη μαγική της φωνή καλέσματα πουλιών, κραυγές που δήλωναν μια πληθώρα συναισθημάτων, διαπεραστικούς τσιριχτούς ήχους και υπόκωφα γρυλίσματα με μια τέτοια ένταση που θύμιζε την εκλιπούσα μεγάλη τραγουδίστρια της avant-garde Cathy Berberian. (…) Σ’ αυτό το σημείο ήταν ήδη εμφανές ότι η διακριτική και συνάμα υποβλητική παρουσία της Σαβίνας επάνω στη σκηνή, όπως ο ήρεμος, ενδόμυχος τρόπος της μουσικής της συνομιλίας, αποτελούσε μία αναπαράσταση ενός μόνο μέρους της πολυσύνθετης προσωπικότητάς της. Αντί να αρκεστεί σε μία επιδερμικά πειστική σκηνική αντιμετώπιση, επέλεξε να χρησιμοποιήσει τη φωνή της, τα μάτια της και την ένταση της παλλόμενης ψυχής της για να βγάλει στην επιφάνεια έναν δημιουργικό θησαυρό γεμάτο ακριβά και πολύτιμα συναισθήματα».

Ο John Kelman στο www.allaboutjazz.com (Φεβρ. 05) γράφει: «… διαθέτει μία τόσο εύπλαστη φωνή η οποία της επιτρέπει να ανταποκρίνεται με απόλυτη επιτυχία στις διάφορες πολυπολιτισμικές μουσικές απαιτήσεις του γκρουπ. Η ελληνίδα τραγουδίστρια αντιπροσωπεύει τον ιστό που συνενώνει το ποικίλο μουσικό υλικό… σε μία αδιάλειπτη εννοιολογική ολότητα. Η Γιαννάτου κατέχει μία εκπληκτική τεχνική η οποία συνταιριάζει την λεπτεπίλεπτη κομψότητα με μία πληθώρα ιδιαίτερων φωνητικών χαρακτηριστικών, όπως την γρήγορη εκφορά μεταξύ κανονικής έκτασης και φαλτσέτου η οποία δημιουργεί ένα παράξενο είδος φωνητικών κυματισμών. Το πλέον δυνατό της σημείο είναι η ικανότητά της να εμβαθύνει στις επιταγές του εκάστοτε εθνικού μουσικού είδους, παραμένοντας όμως αληθινή στη δική της φωνή».

Στο αμερικάνικο GLOBAL RHYTHM (Μάιος 2005) ο J. Poet γράφει: «Όταν η Σαβίνα Γιαννάτου ανεβαίνει στη σκηνή μαζί με τους Primavera en Salonico, την 7μελή μπάντα της, μπορείς να νιώσεις τη μαγεία στον αέρα. Καθώς το γκρουπ γλιστράει σ’ ένα υπνωτικό Μεσογειακό ρυθμό, η ένταση ανεβαίνει σιγά σιγά. Μετά, η Γιαννάτου αρχίζει να τραγουδά, παίρνοντας το κοινό σε άλλη διάσταση, σ’ ένα μέρος όπου ο χώρος, ο χρόνος και η γεωγραφία καταργούνται, πλημμυρίζοντας τους ακροατές με έναν αισθαντικό ήχο που είναι ταυτόχρονα οδυνηρά πνευματικός και ανατριχιαστικά γήινος (…) Στο Sumiglia η φωνή και τα όργανα στροβιλίζονται μαζί σ’ έναν σύνθετο χορό μέχρι που δεν μπορείς να ξεχωρίσεις ποιο είναι ποιο».   

Στη γαλλική LE MONDE DE LA MUSIQUE ο Franck Bergerot γράφει (Απρίλιος 2005): «… η Σαβίνα Γιαννάτου διαθέτει μία πλούσια φωνητική έκταση … και μια ηχοχρωματική τελειότητα…Η φωνή ανταποκρίνεται χωρίς κενά στις απαιτήσεις του κλασικού ή μη τραγουδιού, στην αθωότητα που αποπνέει μια μπαλάντα βουτηγμένη στην  ελευθεριάζουσα ειρωνεία του καμπαρέ, περνώντας από τη μέθη και τη μέθεξη του χορού. Αν και η βάση της είναι η Ελλάδα, η Σαβίνα Γιαννάτου επωφελείται εξ’ αυτού για ν’ ακτινοβολήσει με τη φωνή της σ’ ένα ευρύ ρεπερτόριο της βόρειας Μεσογείου (και όχι μόνο): Βουλγαρία, Αλβανία, Παλαιστίνη, Αρμενία, Ιταλία, Κορσική, Μολδαβία, Γαλικία (Ισπανία) και Ουκρανία. Οι αισθητικές της επιλογές έχουν αδιαμφισβήτητα σφραγισθεί τόσο από τα μελίσματα της Ανατολής όσο και από την ελευθερία της σκέψης ως αποτέλεσμα του σύγχρονου τραγουδιού από την εποχή του Luciano Berio και της Cathy Berberian, αλλά και από μια πιο εντατική ενασχόληση με την τζαζ, δεξιότητα που μοιράζεται άλλωστε με τους μουσικούς της. (…) Η παραγωγή του Manfred Eicher ανταποκρίνεται έξοχα στις ανάγκες της παραδοσιακής αυτής πανδαισίας που ξεδιπλώνει τα πέταλά της σαν άνθος στο μουσικό τοπίο».               

Η ισπανική εφημερίδα EL PAIS γράφει (2/3/05): «Είναι Ελληνίδα, αλλά δεν πρέπει να ‘εμπιστευτείς’ το διαβατήριο της… Έχει μία εξαιρετική δυνατότητα να προσαρμόζει την φωνή της, από μετάξι και μέταλλο… σ' αυτό που ζητάει κάθε τραγούδι. Μια αξιοσημείωτη ελαστικότητα που ανοίγει απρόσμενους δρόμους μεταξύ Ανατολής και Δύσης…».

Στη δισέλιδη συνέντευξη- παρουσίαση για το ‘Sumiglia’ στο ιταλικό εβδομαδιαίο περιοδικό IL DIARIO (13.5.05), ο Franco Fabbri που παρακολούθησε και την ζωντανή παρουσίαση του άλμπουμ στο Club22, γράφει: «Η Σαβίνα Γιαννάτου είναι μια από τις πιο συναρπαστικές και πολυμορφικές φωνές της σύγχρονης ελληνικής μουσικής (…) …η παρουσίαση του άλμπουμ σε κλαμπ της Αθήνας, εκτυλίχθηκε σε μαγική ατμόσφαιρα… η Σαβίνα Γιαννάτου ξεγλίστρησε χωρίς καμία δυσκολία από τις ατελείωτες γλωσσικές παγίδες του διεθνούς ρεπερτορίου της με μία φωνή τέλεια τοποθετημένη, χωρίς ίχνος βιμπράτο, αιχμαλωτίζοντας το κοινό - αθηναίων ακροατών αλλά και κριτικών μουσικής διαφόρων εθνικοτήτων- και εισπράττοντας στο τέλος ενθουσιώδες χειροκρότημα… [Η Σ. Γιαννάτου] είναι η επόμενη μεγάλη σταρ –στην πραγματικότητα είναι ήδη- της world μουσικής».  

Ο Ken Micallef στο ONE WAY MAGAZINE (Τεύχος 13, Φεβ/Μάρ. 2005): «Η Σαβίνα Γιαννάτου, μια εκπληκτική τραγουδίστρια προικισμένη με απίστευτο συναισθηματικό και σωματικό σφρίγος (…) Το Sumiglia αποτελεί μία πλούσια μουσική εμπειρία που έχει τη δύναμη να σε παρασύρει, καθώς η Σαβίνα με την εκφραστική της φωνή εμποτίζει τα τραγούδια που έχει συλλέξει απ’ όλη τη Μεσόγειο. Η ελληνίδα καλλιτέχνις και το συγκλονιστικό γκρουπ που τη συνοδεύει εμφυσούν νέα ζωή σε παλιά παραδοσιακά τραγούδια από την Ισπανία, την Ελλάδα, την Κορσική, την Ουγγαρία, τη Μολδαβία, την Αλβανία, ή από τα ελληνόφωνα χωριά της Κάτω Ιταλίας».

www.avopolis.gr